کاشت ایمپلنت توسط متخصص در درمانگاه امام علی ابن ابیطالب علیه السلام

ایمپلنت دندان چیست؟
ایمپلنت دندان روشی برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته است. این روش شامل کاشت یک پایه مصنوعی، معمولاً از جنس تیتانیوم، به استخوان فک بیمار می‌باشد. این پایه به عنوان ریشه‌ی مصنوعی دندان عمل می‌کند و می‌تواند یک تاج، پل یا دندان مصنوعی را به خود متصل کند. ایمپلنت‌ها به دلیل ظاهر و عملکرد طبیعی‌تر نسبت به سایر جایگزین‌ها مثل دندان مصنوعی یا پل دندانی، افزایش یافته‌اند. 
فرآیند کاشت ایمپلنت معمولاً چندین مرحله را شامل می‌شود که در طول چند ماه انجام می‌پذیرد. در ابتدا، ایمپلنت در استخوان فک قرار می‌گیرد. پس از آن، دوره‌ای برای التیام اختصاص داده می‌شود تا ایمپلنت بتواند با استخوان ادغام شود، یک فرآیند به نام اُسئواینتگریشن. پس از اینکه ایمپلنت در جای خود محکم شد، یک ساختار متصل کننده به نام اَباتمنت به روی ایمپلنت نصب می‌شود که تاج یا جایگزین دیگری از دندان را نگه می‌دارد.
ایمپلنت دندان می‌تواند به بهبود عملکرد جویدن کمک کند، به استحکام ساختار فک کمک کرده و در ظاهر لبخند تأثیر مثبتی داشته باشد. این تکنیک معمولاً پیشنهاد می‌شود برای افرادی که استخوان فک کافی برای پشتیبانی ایمپلنت را دارند و دارای سلامت عمومی خوبی هستند که جراحی را تحمل کنند.
قبل از تصمیم‌گیری برای انجام ایمپلنت دندان، مهم است که توسط دندانپزشک یا متخصص ایمپلنت (پریودنتیست یا جراح دهان، فک و صورت) ارزیابی شوید تا ببینید آیا شما کاندید مناسبی برای این درمان هستید یا خیر. جهت انجام این ارزیابی کلینیک تخصصی دندانپزشکی درمانگاه خیریه امام علی ابن ابیطالب علیه السلام در شهرک غرب همه روز هفته با حضور متخصصین با تجربه آماده خدمت رسانی به مراجعین محترم میباشند.

انواع ایمپلنت چیست؟
انواع ایمپلنت دندان بر اساس نوع جراحی نصب، مکانیزم اتصال به استخوان فک، و مواد به کار رفته در ساختار آن‌ها متفاوت است. در اینجا دو نوع اصلی ایمپلنت که به طور گسترده استفاده می‌شوند را معرفی می‌کنم:
1. ایمپلنت اندواستیل (Endosteal implants) :
این نوع ایمپلنت‌ها رایج‌ترین فرم مورد استفاده هستند و مستقیماً در درون استخوان فک جایگذاری می‌شوند. ایمپلنت‌های اندواستیل معمولا به شکل پیچ‌ها، صفحات یا استوانه‌ها هستند و به استخوان فک پیچ می‌شوند. پس از التیام یافتن ایمپلنت، ساختارهای دندانی مانند تاج یا پل‌ها را می‌توان بر روی آنها نصب کرد.
2. ایمپلنت سابپریوستیل (Subperiosteal implants) :
این نوع ایمپلنت‌ها بر روی استخوان فک قرار می‌گیرند و زیر لثه‌ها اما روی استخوان نصب می‌شوند. این ایمپلنت‌ها گزینه‌ای مناسب برای افرادی هستند که فک‌های کم عمق‌تری دارند یا نمی‌خواهند جراحی ایمپلنت اندواستیل را انجام دهند.
علاوه بر این دو نوع ایمپلنت، تکنیک‌ها و مواد مختلف دیگری نیز وجود دارند که می‌توانند مورد استفاده قرار گیرند مانند :
- ایمپلنت‌های زیرگیجی (Zygomatic implants) که به ندرت استفاده می‌شوند و در استخوان گونه کاشته می‌شوند.
- تکنیک‌های کاشت چگالی بالا (Immediate Load Dental Implants) که به عنوان "ایمپلنت‌های دندان در روز" شناخته می‌شوند و امکان می‌دهند تاج موقت بلافاصله بعد از جایگذاری ایمپلنت قرار گیرد.
- ایمپلنت‌های مینیاتوری یا موقتی (Mini dental implants) که معمولاً برای اتصال دندان‌های مصنوعی موقت به کار می‌روند.
- ایمپلنت‌های آلایی (Alloy implants) که ممکن است از آلیاژهای خاص تولید شده‌ باشند تا عملکرد یا طول عمر ایمپلنت بهبود یابد.
انتخاب نوع ایمپلنت وابسته به مواردی چون نیازهای فردی بیمار، سلامت و حجم استخوان فک، موقعیت دندان‌های از دست رفته و توصیه‌های دندانپزشکی است.

نیاز به ایمپلنت دندان ممکن است بر اساس چندین علامت و شرایط مختلف تشخیص داده شود. در اینجا برخی از علائم و موقعیت‌ها آورده شده است که ممکن است نشان دهنده نیاز به ایمپلنت باشند :
1. از دست دادن دندان : این اصلی‌ترین دلیل برای در نظر گرفتن ایمپلنت است. افرادی که یک یا چند دندان خود را از دست داده‌اند ممکن است برای بازیابی عملکرد و زیبایی لبخند خود به ایمپلنت نیاز داشته باشند.
2. دندان‌های شل یا تحرک‌پذیر : دندان‌هایی که به دلیل بیماری لثه یا سایر مشکلات دندانی لق شده‌اند ممکن است نیاز به جایگزینی داشته باشند.
3. مشکلات جویدن یا گاز گرفتن : افرادی که با جویدن یا گرفتن غذا به دلیل نبود یک یا چند دندان مواجه با مشکلاتی هستند.
4. فرسودگی دندان‌های موجود : افرادی که به دلیل استفاده زیاد یا سایش سطوح جونده دندان‌هایشان، نیاز به بازسازی دندان‌های خود دارند.
5. تحلیل رفتن استخوان فک : در صورتی که استخوان فک به دلیل عدم وجود دندان تحت فشار قرار نگیرد، ممکن است تحلیل رود و این می‌تواند ساختار صورت یک فرد را تحت تأثیر قرار دهد.
6. نارضایتی از دندان مصنوعی : برخی از افراد که از دندان مصنوعی استفاده می‌کنند ممکن است به دلیل مشکلات راحتی یا ثبات، به دنبال جایگزین‌های دائمی‌تری مانند ایمپلنت باشند.
7. خودداری از سایر روش‌های ترمیمی : برخی افراد ترجیح می‌دهند به جای استفاده از پل‌های دندانی که نیاز به تراشیدن دندان‌های کناری دارد، از ایمپلنت‌ها استفاده کنند.
8. مشکلات گفتاری : از دست دادن دندان‌ها می‌تواند بر توانایی تلفظ صحیح کلمات تأثیر بگذارد. ایمپلنت‌ها می‌توانند به بهبود این شرایط کمک کنند.
9. بهبود عزت نفس : از دست دادن دندان‌ها ممکن است بر تصویر فرد از خود و اعتماد به نفس او تأثیر بگذارد. ایمپلنت‌ها یک راه حل طولانی مدت برای بازیابی لبخند طبیعی و عملکرد دندان‌ها هستند.

ایمپلنت‌های دندانی به چند مرحله کلیدی برای نصب و عملکرد خود وابسته‌اند که ممکن است به چند جلسه درمانی نیاز داشته باشند. در زیر به صورت خلاصه روند کار انواع اصلی ایمپلنت دندانی به توضیح داده‌ شده است:
1. ایمپلنت اندواستیل (Endosteal implants) :
   - مرحله پیش جراحی : ابتدا به بررسی و تهیه طرح درمان مناسب برای بیمار از جمله ساخت مدل‌های دقیق از دهان و فک او پرداخته می‌شود.
   - جراحی نصب پایه : جراح دهان، فک و صورت یا پریودنتیست یک شکاف کوچک در لثه بیمار ایجاد می‌کند و سپس ایمپلنت را درون استخوان فک قرار می‌دهد.
   - دوره‌ی التیام : بعد از کاشت ایمپلنت، یک دوره التیام ضروری است تا ادغام ایمپلنت با استخوان (اوسئواینتگریشن) اتفاق بیفتد. این می‌تواند چند هفته تا چند ماه زمان ببرد.
   - نصب اُباتمنت : پس از التیام، یک قطعه به نام اُباتمنت به ایمپلنت پیچ می‌شود که نقش پایه برای تاج، پل یا دندان مصنوعی آینده را خواهد داشت.
   - تکمیل پروتز : در نهایت، تاج، پل یا دندان مصنوعی در بالای اُباتمنت قرار داده می‌شود تا ظاهر طبیعی و عملکرد دندان را بازسازی کند.
2. ایمپلنت سابپریوستیل (Subperiosteal implants) :
   - مرحله پیش جراحی : مانند ایمپلنت اندواستیل، نیاز به بررسی‌های دقیق دهان و فک بیمار است.
   - جراحی نصب پایه : به جای قرار دادن ایمپلنت درون استخوان، یک قاب فلزی زیر لثه و روی استخوان فک قرار داده می‌شود.
   - التیام لثه : لثه‌ها باید اجازه داشته باشند تا به دور قاب فلزی التیام یابند.
   - نصب پروتز : پس از التیام لثه‌ها، فریم‌ورک به بیرون از لثه‌ها برجسته می‌شود که به تاج‌ها یا سایر انواع دندان مصنوعی اجازه می‌دهد تا بر روی آن‌ها قرار گیرند.
هر دو نوع ایمپلنت فوق به منظور جایگزینی دندان‌های از دست رفته و ارائه یک راه حل دائمی و محکم طراحی شده‌اند، اما انتخاب نوع ایمپلنت براساس شرایط بیمار و تشخیص دندانپزشک یا پریودنتیست صورت می‌گیرد.

آیا ایمپلنت دندان خطرناک‌ است؟
ایمپلنت دندان، مانند هر روش جراحی دیگری، می‌تواند خطرات و عوارض خاص خود را داشته باشد، اما به طور کلی با توجه به پیشرفت‌های به دست آمده در تکنیک‌های جراحی و فناوری‌های مربوط به ایمپلنت، این روش نسبتاً ایمن و قابل اعتماد است. برخی از خطرات ممکن است شامل موارد زیر باشند :
1. عفونت : از آنجا که ایمپلنت شامل یک اقدام جراحی است، همیشه خطر عفونت در محل جراحی وجود دارد.
2. آسیب به بافت‌های اطراف : گاهی اوقات عصب‌ها، دندان‌ها یا رگ‌های خونی نزدیک محل ایمپلنت می‌توانند آسیب ببینند.
3. مشکلات سینوسی : ایمپلنت‌هایی که در فک بالایی و نزدیک به سینوس‌ها قرار داده می‌شوند، می‌توانند منجر به مشکلات سینوسی شوند، به ویژه اگر ایمپلنت به داخل حفره سینوسی نفوذ کند.
4. رد شدن ایمپلنت : در موارد نادر، بدن ممکن است ایمپلنت را به عنوان جسم خارجی تشخیص دهد و به آن واکنش منفی نشان دهد.
5. مشکلات استخوانی : اگر فرایند اوسئواینتگریشن (ادغام ایمپلنت با استخوان) به خوبی رخ ندهد، ایمپلنت ممکن است پایداری لازم را نداشته باشد.

برای کاهش ریسک‌های مرتبط با ایمپلنت دندانی، چندین اقدام احتیاطی وجود دارد :
1. ارزیابی دقیق قبل از جراحی : ایمپلنت‌ها باید توسط یک دندانپزشک یا جراح فک و صورت با تجربه انجام شود که ارزیابی‌های دقیقی از وضعیت دهان، فک، و سلامت عمومی بیمار انجام می‌دهد.
2. فناوری و تکنیک‌های پیشرفته : استفاده از تصویربرداری سه‌بعدی و برنامه‌ریزی دقیق جراحی برای کاهش احتمال آسیب به بافت‌های اطراف و عفونت‌ها.
3. دنبال کردن دستورالعمل‌های پس از جراحی : به دقت پیروی کردن از دستورالعمل‌های پزشکی پس از جراحی برای ترویج التیام و کاهش خطر عفونت.
برای اطمینان حاصل کردن از ایمنی و موفقیت ایمپلنت‌ها، مهم است که بیماران پیش و پس از جراحی ارتباط نزدیکی با دندانپزشک خود داشته باشند و توصیه‌های او را به دقت دنبال کنند.

چه کنیم تا از خطرات ایمپلنت دندان دور باشیم؟
برای کاهش خطرات مربوط به ایمپلنت دندانی و افزایش احتمال موفقیت درمان، رعایت نکات زیر را توصیه میکنیم :
1. انتخاب یک متخصص مجرب : اطمینان حاصل کنید که دندانپزشک یا جراح ایمپلنتی که انتخاب می‌کنید دارای تجربه کافی و تخصص‌های لازم برای انجام این نوع جراحی‌های دقیق است.
2. ارزیابی پزشکی دقیق : قبل از اقدام به ایمپلنت، باید یک ارزیابی جامع دندانی و پزشکی شامل رادیوگرافی‌ها و اسکن‌های سه بعدی از فک و دندان‌ها انجام شود تا از سلامت استخوان فک و عدم وجود موانعی مانند عفونت اطمینان حاصل شود.
3. دنبال کردن دستورالعمل‌های قبل و بعد از جراحی : مراقبت‌های قبل و پس از جراحی بسیار مهم هستند و باید دقیقاً طبق دستور دندانپزشک پیروی شوند تا از شانس موفقیت اطمینان حاصل شود.
4. رعایت بهداشت دهان و دندان : مسواک زدن دو بار در روز، استفاده از نخ دندان، و شستشوی دهان با دهانشویه توصیه شده توسط دندانپزشک، به حفظ سلامت ایمپلنت و بافت‌های اطراف آن کمک می‌کند.
5. تغذیه مناسب و دوری از سیگار : تغذیه صحیح به بهبودی کمک می‌کند و جلوگیری از سیگار کشیدن می‌تواند خطر عفونت و رد شدن ایمپلنت را به شدت کاهش دهد.
6. مصرف داروهای تجویزی : در صورت تجویز آنتی بیوتیک یا داروهای دیگر، مطابق دستور مصرف کنید تا از خطر عفونت جلوگیری شود.
7. جلوگیری از فشار بر روی ایمپلنت‌های جدید : ممکن است دندانپزشک توصیه کند که باید از خوردن غذاهای سفت یا چسبنده اجتناب کنید تا فشار بیش از حدی به ایمپلنت‌های تازه وارد نشود.
8. ویزیت‌های منظم دندانپزشکی : داشتن ویزیت‌های منظم دندانپزشکی برای ارزیابی وضعیت ایمپلنت و سلامت دهان و دندان ضروری است.
9. توجه به علائم هشداردهنده : اگر علائمی مانند درد، تورم، خونریزی یا حساسیت پس از جراحی تجربه کردید، فوراً به دندانپزشک خود اطلاع دهید.
با رعایت این توصیه‌ها، می‌توانید به کمینه رساندن خطرات مربوط به جراحی ایمپلنت کمک کرده و اطمینان حاصل کنید که تجربه‌تان مثبت خواهد بود.

بیشتر خطرات و عوارض مرتبط با ایمپلنت دندانی در صورت شناسایی به موقع قابل درمان هستند. در ادامه به برخی از اقدامات و درمان‌های معمول برای رفع یا کاهش این خطرات اشاره می‌کنیم :
1. عفونت : در صورت بروز عفونت، ممکن است دندانپزشک آنتی‌بیوتیک تجویز کند و در برخی موارد ممکن است نیاز به جراحی مجدد برای پاک‌سازی عفونت باشد.
2. آسیب به بافت‌های اطراف : اگر آسیب به عصب‌ها یا دیگر بافت‌ها رخ دهد، درمان می‌تواند شامل داروهای مدیریت درد یا ترمیم جراحی بافت آسیب‌دیده باشد.
3. مشکلات سینوسی : در صورت وقوع مشکلات سینوسی به علت ایمپلنت، گاهی اوقات نیاز به عمل جراحی سینوس برای اصلاح موقعیت ایمپلنت و رفع علائم است.
4. رد شدن ایمپلنت : اگر بدن ایمپلنت را رد کند، معمولاً نیاز به برداشتن ایمپلنت و برنامه‌ریزی مجدد برای درمان دندانی است. گاهی اوقات پیش از اقدام بعدی ممکن است نیاز به دوره‌ای برای بهبود بافت باشد.
5. مشکلات استخوانی : اگر فرایند اوسئواینتگریشن به خوبی رخ ندهد، ممکن است نیاز به اقداماتی مانند پیوند استخوان یا تقویت بیشتر استخوان فک باشد تا زمینه برای دوباره قرار دادن ایمپلنت فراهم شود.
نکته کلیدی در درمان این موارد پیگیری و بررسی‌های منظم و حضور فوری در مطب دندانپزشکی به محض مواجهه با هرگونه علائم غیرعادی است. همچنین، داشتن انتظارات واقع‌بینانه و درک مراحل درمانی به بیمار کمک می‌کند تا فرایند بهبودی را درک کرده و با پزشک خود در ارتباط باشد.

بی‌توجهی به نیاز به ایمپلنت دندانی یا تأخیر طولانی در انجام آن می‌تواند پیامدهای متعددی برای فرد داشته باشد، هم از نظر دندانی و هم به لحاظ کلی سلامتی. برخی از این خطرات عبارتند از :
1. تحلیل استخوان فک : هنگامی که دندان‌ها از دست می‌روند و جایگزینی انجام نمی‌شود، استخوان فک دیگر تحت تأثیر فشار و تنش‌های ناشی از جویدن قرار نمی‌گیرد و به مرور زمان شروع به تحلیل رفتن می‌کند.
2. تغییر در چینش دندان‌ها : دندان‌های مجاور فضای خالی ممکن است شروع به حرکت یا گرایش به سمت فضای خالی کنند، که این می‌تواند باعث مشکلات گاز گرفتن و جویدن، مشکلات دندانی، و اختلال در بایت (مکانیزم بستن فک) شود.
3. افزایش خطر بیماری‌های دهانی : حفره‌های خالی ممکن است به عنوان مناطقی برای تکثیر باکتری‌ها و تجمع پلاک عمل کنند، که این می‌تواند خطر بیماری‌های لثه و پوسیدگی دندان‌های مجاور را افزایش دهد.
4. مشکلات تغذیه‌ای : نبود دندان‌ها ممکن است بر توانایی فرد برای جویدن مواد غذایی سفت یا ترد تأثیر بگذارد، که این می‌تواند به نوبه خود منجر به محدودیت‌های تغذیه‌ای و کاهش کیفیت زندگی شود.
5. مشکلات گفتاری : دندان‌ها نقش مهمی در تلفظ درست برخی اصوات دارند و نبود دندان‌ها می‌تواند بر توانایی فرد در صحبت کردن و وضوح گفتار تأثیر بگذارد.
6. کاهش عزت نفس : از دست دادن دندان‌ها ممکن است بر نحوه دید فرد به خودش و اعتماد به نفس وی اثر منفی بگذارد، که می‌تواند به نوبه خود بر روابط اجتماعی و فرصت‌های شغلی وی تأثیر بگذارد.
به همین دلایل، توصیه می‌شود که افرادی که نیاز به ایمپلنت دندانی دارند، برای جلوگیری از این عوارض جانبی اقدامات لازم را انجام دهند و با یک دندانپزشک متخصص مشورت کنند. مراقبت مناسب دندانی می‌تواند به حفظ سلامت دهان و کیفیت زندگی کمک کند.

سوالات متداول
ایمپلنت دندان چقدر عمر می‌کند؟
با مراقبت صحیح، ایمپلنت‌های دندانی می‌توانند تمام عمر باقی بمانند. تاج‌های روی ایمپلنت معمولاً بین 10 تا 15 سال یا بیشتر دوام دارند، بر حسب مقدار سایش و مراقبت از آن‌ها.
آیا نصب ایمپلنت دندان دردناک است؟
جراحی ایمپلنت دندان معمولاً تحت بی‌حسی موضعی انجام می‌شود، بنابراین دردی حین جراحی احساس نمی‌شود. پس از بی‌حسی، ممکن است مقداری ناراحتی وجود داشته باشد که با مسکن‌های تجویز شده قابل کنترل است.
چه کسانی کاندید مناسبی برای ایمپلنت دندان هستند؟
افراد سالم که دارای استخوان کافی در فک برای حمایت از ایمپلنت و بهداشت دهان خوب هستند، معمولاً کاندیدهای خوبی محسوب می‌شوند. بیماری‌های خاص زمینه‌ای یا سیگار کشیدن می‌تواند موفقیت ایمپلنت را تحت تأثیر قرار دهد.
آیا ایمپلنت‌ها مانند دندان‌های واقعی به نظر می‌رسند؟
بله، ایمپلنت‌ها و تاج‌های روی آن‌ها طوری طراحی می‌شوند که مشابه دندان‌های طبیعی به نظر برسند، و در بیشتر موارد تشخیص تفاوت بین ایمپلنت و دندان‌های طبیعی دشوار است.
چقدر زمان لازم است تا فرآیند ایمپلنت دندان کامل شود؟
مدت زمان لازم برای یک ایمپلنت ممکن است از چند ماه تا بیشتر، بر حسب پاسخ بدن به ایمپلنت و نیازمندی‌های مرحله به مرحله، متغیر باشد. دوره التیام بین قرار دادن ایمپلنت و بالا رفتن تاج ممکن است چندین هفته یا ماه به طول انجامد.
آیا ایمپلنت دندان برای همه افراد مناسب است؟
خیر، برخی افراد به دلایل مختلف از جمله وجود شرایط پزشکی خاص، کمبود استخوان کافی، یا عدم تمایل به پایبندی به دستورالعمل‌های بهداشت دهان و دندان نمی‌توانند ایمپلنت بگیرند. این موضوع باید توسط دندانپزشک ارزیابی شود.
چگونه می‌توان از ایمپلنت دندان مراقبت کرد؟
مراقبت از ایمپلنت‌ها شبیه به دندان‌های طبیعی است. شامل مسواک زدن روزانه، استفاده از نخ دندان، دهانشویه‌های آنتی‌باکتریال، و ویزیت‌های منظم دندانپزشکی برای پیشگیری از بیماری‌های دهانی و اطمینان از سلامت ایمپلنت است.
آیا ایمپلنت دندان می‌تواند شکست بخورد؟
شکست ایمپلنت نادر است، اما می‌تواند رخ دهد. موارد شکست شامل عدم ادغام ایمپلنت با استخوان (شکست در اوسئواینتگریشن)، تحلیل استخوان اطراف ایمپلنت، یا بار زیادی روی ایمپلنت مثل فشار ناشی از دندان قروچه یا جویدن غذاهای خیلی سفت است. مراقبت دقیق دهان و دندان و ویزیت‌های منظم دندانپزشکی می‌تواند خطر شکست را کاهش دهد.
آیا دیابتی‌ها می‌توانند ایمپلنت دندان داشته باشند؟
بله، افراد مبتلا به دیابت که شرایطشان کنترل شده باشد می‌توانند برای ایمپلنت دندانی در نظر گرفته شوند، اما خطر عوارض و عدم ترمیم ممکن است بیشتر باشد. دندانپزشک به دقت وضعیت فرد را ارزیابی می‌کند و توصیه‌های متناسب با وضعیت سلامتی او را ارائه می‌دهد.
آیا سیگار کشیدن تأثیری بر ایمپلنت دندان دارد؟
بله، سیگار کردن می‌تواند جریان خون را در بافت‌های نگه‌دارنده ایمپلنت کاهش دهد و منجر به کاهش سرعت بهبودی و افزایش خطر عفونت و شکست ایمپلنت شود. به افراد سیگاری توصیه می‌شود پیش از روند ایمپلنت دندان سیگار را ترک کنند.
آیا سن برای داشتن ایمپلنت دندان اهمیت دارد؟
تا زمانی که بیمار سلامت کافی دارد و استخوان کافی در فک وجود دارد، هیچ محدودیت سنی خاصی برای ایمپلنت دندانی وجود ندارد. در حقیقت، ایمپلنت‌های دندانی می‌توانند کیفیت زندگی بالاتری را برای سالمندان فراهم کنند.
چه موقع نباید ایمپلنت دندان گذاشت؟
در شرایطی مانند بارداری، بیماری‌های حاد یا کنترل نشده (مثل دیابت، بیماری‌های خودایمنی، و برخی اختلالات خونریزی)، بیماران تحت درمان‌های سرطانی که شامل شیمی‌درمانی یا رادیوتراپی است، یا افراد با عادات سیگار کشیدن سنگین، توصیه می‌شود تا از انجام جراحی ایمپلنت اجتناب کنند یا دست‌کم آن را به تأخیر بیاندازند.
آیا بیمه دندانپزشکی هزینه‌های ایمپلنت دندان را پوشش می‌دهد؟
بسته به سیاست‌های بیمه دندانپزشکی، برخی از بیمه‌ها ممکن است هزینه‌های جزئی یا کلی مربوط به ایمپلنت دندان را پوشش دهند. بیماران باید پیش از جراحی، شرایط بیمه خود را بررسی کنند.
آیا غذاهای خاصی وجود دارند که بعد از ایمپلنت دندان باید از آن‌ها اجتناب کرد؟
بعد از نصب ایمپلنت، دندانپزشک معمولاً توصیه‌هایی را در مورد رژیم غذایی ارائه می‌دهد که عمدتاً شامل خودداری از غذاهای خیلی سفت یا چسبنده در دوره بهبودی اولیه است. این کمک می‌کند تا از فشار بیش از حد روی ایمپلنت‌ها و از بین رفتن یا آسیب دیدن آن‌ها جلوگیری شود.